Moslims In Dialoog (MID)

Bismillâhi Rahmâni Rahîm, Alhamdulillâhi Rabbil 'Âlamîn was-salâtu was-salâmu 'alâ nabiyyinâ Muhammadin wa 'alâ ahlihi wa ashâbihi aj'ma'în amma' ba'd.

In de Naam van Allâh, de Erbarmer, de Meest Barmhartige.

As-salâm 'alaykum warahmatullâhi wa barakâtuh beste broeder of zuster,

Allâh de Verhevene heeft in Zijn Luisterrijke Qur’ân gezegd (interpretatie van de betekenis):

“Stellen jullie het geven van drinken aan de bedevaartgangers en het onderhouden van de geweide moskee (te Mekka) gelijk aan degene die in Allâh en het Hiernamaals gelooft en die strijdt op de Weg van Allâh? Zij zijn niet gelijk bij Allâh. En Allâh leidt het onrechtplegende volk niet;

Degenen die geloven en die zijn uitgeweken en die strijden op de Weg van Allâh met hun bezittingen en hun levens zijn hoger in rang bij Allâh. En zij zijn degenen die de overwinnaars zijn.” {Qs 09:19-20}

Gedurende de tijd van onze geliefde Profeet (vrede en zegeningen zij met hem) waren degenen die de Islam binnentraden van twee typen: Degenen die in hun eigen gebieden verbleven met de algemene bevolking en de basisaspecten van de religie praktiseerden en degenen die emigreerden en de expedities van de Profeet (vrede en zegeningen zij met hem) bijwoonden. Er zijn overleveringen die laten zien dat de Profeet deze twee groepen op verschillende manieren behandelde, dit vanwege het verschil in status. Bijvoorbeeld wanneer er een leider moest worden aangesteld voor een bataljon, dan zou de Profeet hem instrueren hoe te handelen met de vijanden die moslim werden, zeggende:

‘‘…Nodig hen uit om te emigreren naar de landen van de Muhâjirîn, en informeer hen dat indien zij dit doen zij zullen genieten van alle privileges en verplichtingen van de Muhâjirîn. En als ze weigeren om te emigreren, dan zullen zij de status hebben van de bedoeïenen en dienen zij zich te onderwerpen aan de bevelen van Allâh, net als de rest van de gelovigen…” (Muslim)

Deze eervolle status was aan een groep gegeven die besloot om bepaalde verantwoordelijkheden op hun eigen schouders te dragen, dit in contrast met de andere (groep) wiens passieve houding hen limiteerde tot een erg individualistische, lokale, vriendelijke vorm van het praktiseren van de Islam. Men kan in essentie zeggen dat onze geliefde Profeet (vrede en zegeningen zij met hem) het praktiseren van de Islam door de moslims in twee typen had onderverdeeld: De religie van de emigranten (Dîn al-Muhâjirîn), degenen die de verantwoordelijkheden op hun schouders hebben gedragen om de Islam te beschermen en te doen zegevieren en de religie van de bedoeïenen (Dîn al-A’râb) wiens hulpmiddelen voor de Islam niet verder gingen dan de basisaspecten.

Ondanks dat dit een beschrijving is van een situatie die zich langer dan duizend jaar geleden heeft afgespeeld, is het een eeuwig patroon dat zich blijft herhalen. Moslims worden verspreid en verdeeld in elk gebied en op elke plek op basis van deze niveaus. Iemand kan deze onderlinge distinctie zelfs bij de praktiserende moslims in het Westen en Oosten opmerken. De Dîn al-A’râb van het verleden kan vergeleken worden met de Islam die zich beperkt tot en ophoudt bij het praktiseren van de vijf zuilen, het eten van ritueel geslacht vlees en het schoonhouden van de lokale moskee. In acht nemend hoe moeilijk het is om in het Westen zelfs deze moslims tegen te komen, is het een enorme vreugde voor het oog en het hart wanneer je degenen ontmoet die een stap verder zijn gegaan (met het praktiseren van de Islam) en het niveau van Dîn al-Muhâjirin hebben bereikt. Dit zijn degenen wiens zorgen de hele Ummah omvatten, die gedreven zijn om op te staan en actieve werkers te worden van de Islam, waarbij zij elke minuut besteden aan het dienen van Allâh en henzelf in dienst stellen van Hem, ondanks de vele verantwoordelijkheden die hun drukke levens in beslag nemen. Hun harten kloppen tegelijk met de harten van de rest van de moslims. Dit alles doen zij met de kin omhoog zonder acht te slaan op degenen in hun omgeving die eten en drinken als rundvee, zoals een Arabisch gezegde luidt:

“En zo zijn de vrijen in een wereld van de afhankelijken (slaven).”

De prangende vraag is tot welke groep jij ambieert te behoren als zijnde praktiserende moslim. Is het tot de groep die de basis van de Islam praktiseert, maar verder niet van heel grote waarde is voor de moslimgemeenschap? Of behoor jij liever tot degenen die zich met hart en ziel inzetten voor de moslimgemeenschap en daardoor van onschatbare waarde zijn? De Ummah heeft – juist in deze tijd nu het in zware nood verkeert – uitermate veel behoefte aan degenen die vallen onder Dîn al-Muhâjirîn. Broeders & zusters die zich inzetten ter bescherming van de Islam en zijn volgers, terwijl ze het Woord van Allâh de Verhevene tot het Allerhoogst verheffen, en niet de moslims die achterover leunen en toekijken, en het wel best vinden een niets-aan-de-hand leventje te leiden.

Moge Allâh de Verhevene ons laten behoren tot degenen die in de nabijheid verkeren van de Profeten, de waarachtigen, de martelaren en de oprechten die Allâh begunstigd heeft, Allâhumma âmîn. Waarlijk, zij zijn de beste metgezellen!

Subhânaka Allâhumma wa bihamdik, ash-hadu allâ illâha illâ anta, astaghfiruka wa atûbu ilayk.

Wa 'alaykum as-salâm warahmatullâh,