Moslims In Dialoog (MID)

Bismillâhi Rahmâni Rahîm, Alhamdulillâhi Rabbil 'Âlamîn was-salâtu was-salâmu 'alâ nabiyyinâ Muhammadin wa 'alâ ahlihi wa ashâbihi aj'ma'în amma' ba'd.

In de Naam van Allâh, de Erbarmer, de Meest Barmhartige.

As-salâm 'alaykum warahmatullâhi wa barakâtuh beste broeder of zuster,

Het seculiere Westen heeft altijd de mond vol van vrouwenrechten. Alleen zegt het er niet bij dat het gevecht voor de rechten van de vrouw uit bittere noodzaak is ontstaan. Dit alles was namelijk een weerwoord op de onderdrukking en het onrecht ten opzichte van de vrouw. De roep tot vrouwenrechten in het Westen is dus niet ontstaan uit vooruitstrevendheid, maar uit conflict, noodzaak en onderdrukking.

En omdat dit feminisme ontstaan is uit een conflict tussen de beide geslachten, zie je ook dat het een vorm van vijandigheid en concurrentie heeft aangenomen ten opzichte van de man. De Islam onderwijst vrouwenrechten echter als Goddelijke verlichting en leiding, welke binnen het kader van vrede en liefde tussen man en vrouw leeft, zonder concurrentie of vijandigheid. De Islam probeert de man en vrouw samen tot elkaar te brengen in rechtvaardigheid en wederzijdse verstandhouding, terwijl de oproep tot vrouwenrechten in het Westen een kloof van concurrentie en vijandigheid tussen de man en vrouw graaft. Derhalve kent het Westen geen gelijkwaardigheid tussen man en vrouw, maar enkel een ordinaire concurrentiestrijd tussen man en vrouw. En dit is het verschil tussen rechten op basis van Goddelijke verlichting en leiding, en gebrekkige menseigen rechtvaardigheid.

Als wij gaan kijken naar de ‘ontwikkeling’ van de Westerse vrouw in de recente geschiedenis, dan zien wij dat het hier slechts aftakeling en verval betreft. Aan het begin van de vorige eeuw was de rol van de Westerse vrouw enigszins vergelijkbaar met die van onze moslimvrouwen. Ze was een kuise echtgenote, die slechts de eervolle taak had als huisvrouw en moeder. Haar man werkte en was daardoor de kostwinnaar. Ze zag er ook uit als een vrouw en droeg doorgaans ruimzittende en goedbedekkende kledij.

Onder andere door het tekort aan arbeidskrachten tijdens en na de Tweede Wereldoorlog in met name de industriële sector, werden steeds meer vrouwen gedwongen om – al dan niet uit vrije wil - buitenshuis te gaan werken. Deze dwang is tegenwoordig alleen maar sterker geworden door de vergrijzing en de onwil van de Nederlandse regering om arbeidskrachten uit andere landen te halen. Zij werden en worden ‘getroost’ met het idee dat hun intrede op de arbeidsmarkt een vorm van vrijheid was en dat zij qua rechten nu gelijkwaardig aan de man zouden zijn. Deze intrede op de arbeidsmarkt en de opkomst van televisie zorgden er ook voor dat de vrouw steeds meer als een commerciële doelgroep werd gezien. Waar men voorheen bepaalde producten aanschafte omdat deze noodzakelijk waren om het huishouden draaiende te houden, werd er nu ook steeds meer ingespeeld op de emoties van de vrouw bij het aanbieden van producten. Ook zaken die voorheen niet als gebruikelijk werden gezien voor vrouwen, zoals sigaretten en spijkerbroeken, werden gepresenteerd als zijnde normale zaken voor vrouwen. En zo gebeurde het dat de gemiddelde Westerse vrouw steeds meer de neiging kreeg om zich als een gelijkwaardige van de man op alle vlakken te profileren, zeker nadat de rol van de kerk afnam ten tijde van de ontzuiling na de Tweede Wereldoorlog. Sommige vrouwen zijn hier zover in doorgeschoten, dat ze zelfs op mannen beginnen te lijken qua uiterlijk en gedrag.

Maar was de vrouw vrij nu zij buitenshuis werkte, strakke broeken kon dragen en sigaretten kon roken? Nee, want zij is in principe een slaaf geworden van de maatschappij. Nu wordt van haar verwacht dat ze een zorgzame moeder, uitmuntende echtgenote en ijverige werkneemster is. Naast haar werk wordt zij geacht voor de kinderen te zorgen en het huishouden op orde te houden. Dit terwijl de man slechts geacht wordt een goede werknemer te zijn. Vaak is het gevolg dat deze vrouwen oververmoeid en overspannen raken. En dan hebben we het nog niet over de seksuele intimidaties en ongewenste intimiteiten op de werkvloer. Een fenomeen dat eerder regel dan uitzondering is. Het is een zwijgend geaccepteerde werkcultuur geworden in een competitieve genadeloze seksistische mannenwereld. Het vraagt een sterke maag van een vrouw om de braakneigingen in te houden, wanneer je dit walgelijke toneelspel dagelijks moet aanschouwen.

Stoppen met werken is echter geen optie, aangezien ze nu een waslijst aan vaste lasten heeft en gewend is geraakt aan de extra luxe die zij zichzelf nu kan veroorloven. Is dit vrijheid en gelijkheid?

Velen in het Westen vinden dat moslimvrouwen onderdrukt zijn, onder andere vanwege het feit dat zij, zowel innerlijk als uiterlijk, kuis door het leven dienen te gaan. De Westerse vrouw daarentegen kan vrijwel poedelnaakt over straat. Maar is dit daadwerkelijk vrijheid? In feite is haar waarde hierdoor gedegradeerd tot die van een wegwerpproduct. Een vrouwenlichaam wordt te pas en te onpas gebruikt, bijvoorbeeld om zaken aan te prijzen. Dit loopt uiteen van lingerie tot een simpel stukje kaas van een paar euro. Is dit de waarde van de Westerse vrouw? Is het vrijheid dat het in veel Westerse landen gedoogd wordt dat een vrouw zich prostitueert en haar lichaam zo letterlijk verkoopt aan allerhande mannen?

Waar de Westerse vrouw voor haar ‘waarden’ en ‘rechten’ heeft moeten vechten, heeft de Islam de moslima deze rechten al gegeven bij het openbaren van de religie. De waarde van de vrouw wordt duidelijk beschreven in al haar rollen. De moslimvrouw wordt beschouwd als een waardevolle diamant die beschermd dient te worden.

Zij wordt niet beoordeeld op basis van haar mooie lange benen of glanzende haar. Haar lichaam wordt niet gebruikt om goedkope producten aan te prijzen, laat staan om het aan allerhande mannen uit te lenen voor een aantal euro’s. Een vrouw mag vrouw blijven, en hoeft geen metamorfose te ondergaan of zich te gedragen als een man om in aanmerking te komen voor haar rechten en geaccepteerd te worden door de Westerse maatschappij. Ook hoeft zij er niet constant volledig opgedoft bij te lopen, waarbij er niets aan haar uiterlijk mag mankeren. De hoge eisen die aan de Westerse vrouw worden gesteld hebben er menigmaal toe geleid dat vrouwen – om maar aan dit ideaal te voldoen – hun toevlucht zoeken tot gevaarlijke cosmetische ingrepen en ongezonde diëten, met alle gevolgen van dien. In de Islam heeft een vrouw geen strakke broeken, hoge hakken en maatje 34 nodig om gewaardeerd te worden. Zij verkrijgt namelijk waardering vanwege haar uitmuntende karakter.

Concluderend zouden we kunnen zeggen dat degenen in het Westen die zich druk maken om de "onderdrukking” van moslimvrouwen, beter de hand in eigen boezem kunnen steken. Want als wij puur objectief de situatie van de moslimvrouw zouden vergelijken met die van de gemiddelde Westerse vrouw, dan zouden wij overduidelijk zien dat de Westerse vrouwen de ware onderdrukten zijn.

Subhânaka Allâhumma wa bihamdik, ash-hadu allâ illâha illâ anta, astaghfiruka wa atûbu ilayk.

Wa 'alaykum as-salâm warahmatullâh,